العربیه در گزارشی به قلم جویس کرم نوشت: توافق پیشنهادی مبنی بر معرفی "سلیمان فرنجیه" -- از طرفداران حزب الله -- به عنوان رئیس جمهور و "سعد حریری" -- متحد عربستان -- به عنوان نخست وزیر، بدون تایید ریاض و تهران - با نفوذترین بازیگران خارجی در عرصه لبنان - محقق نمی شود.
در این گزارش آمده است: لبنان پس از 550 روز بی بهره گی از وجود رئیس جمهور، ممکن است تنها چند هفته با انتخاب یک رئیس جمهور جدید فاصله داشته باشد. منابع لبنانی پس از مذاکرات، با احتیاط در مورد این توافق ابراز خوش بینی کرده اند و در عین حال هشدار می دهند این توافق نهایی نشده است و می تواند از درون لبنان از بین برده شود. رقبای اصلی فرنجیه در میان مسیحیان یعنی افرادی مانند "میشل عون" و "سمیر جعجع" هنوز با این توافق مخالف هستند، در حالی که افراد دیگر در حزب حریری مایلند شاهد شکست این توافق باشند. با این حال، افزایش هزینه فلج شدن اوضاع سیاسی و امنیتی لبنان و اتفاق نظر جناح های مخالف در مورد ضرورت فاصله گرفتن از اوضاع خطرناک سوریه، بزرگترین امتیاز برای این توافق محسوب می شود. خود این توافق دو هفته پیش و پس از دیدار حریری با فرنجیه در پاریس علنی شد. در حالی که فرنجیه و حریری این پیشنهاد را مطرح کرده اند، اجرای آن بدون رضایت عربستان و ایران تحقق پیدا نمی کند. زمانی که لبنان فوریه سال 2014 با مشارکت هر دو اردوگاه حزب الله و حریری یک دولت جدید تشکیل داد نیز وضع به همین شکل بود.
نگارنده این گزارش می نویسد: توافق عربستان و ایران در مورد لبنان، موضوعی مهم است و می تواند نقطه آغاز گفتگویی گسترده تر بین دو کشور در مکان هایی مانند سوریه و یمن باشد؛ هر چند شانس کمتری برای موفقیت وجود دارد. در لبنان، عربستان و ایران به طور موقت هر دو در مورد ضرورت جلوگیری از بروز یک بحران بزرگتر اتفاق نظر دارند و برقراری ثبات را به منافع سیاسی ترجیح می دهند. حفظ صلح سرد در بیروت در حالی که نفوذ ایران و عربستان حفظ می شود، ممکن است این دو کشور را به طرف پذیرش توافق سوق دهد. در این چارچوب، فرنجیه فردی مورد اعتماد حزب الله خواهد بود در حالی که حریری همچنان نزدیک ترین متحد ریاض باقی خواهد ماند.
نگارنده این گزارش می افزاید: توافق فرنجیه - حریری همچنین بر اساس نگرانی متقابل در مورد وضعیت امنیتی و فلج شدن اوضاع در بیروت قرار دارد؛ موضوعی که بازیگران منطقه ای و ایالات متحده به آن اشاره کرده اند. این توافق در پی بزرگترین بمب گذاری تروریست های داعش در پایتخت لبنان در ماه گذشته مطرح شده است. این بمب گذاری، عمدتا شیعیان را هدف قرار داد. دسترسی جنگجویان دولت اسلامی به داخل بیروت و قطب بندی فرقه ای، با فقدان رئیس جمهور و وقفه در روند قانونگذاری سریع تر می شود. سید حسن نصرالله -- دبیرکل حزب الله -- پس از بمب گذاری بیروت، لحن نرم تری اتخاذ کرد و قول گفتگو داد. وی همچنین خواستار حل و فصل سیاسی جامع در سطوح مختلف بر اساس چارچوبهای موجود و بر اساس توافق طائف شد.
در ادامه این گزارش آمده است: پذیرش توافق طائف که سال 1989 در عربستان در مورد آن مذاکره شد، یک حرکت مهم از طرف حزب الله در جهت دراز کردن دست دوستی به طرف رقبای سیاسی آن محسوب می شود. از جانب حریری، فقدان رهبری سنی قوی در راس دولت، بر محبوبیت حزب وی تاثیر عکس دارد و موجب تضعیف میانه روها در جامعه سنی ها می شود. حریری با پذیرش نخست وزیری و نیز دادن سمت ریاست جمهوری به رقبای خود، می تواند مقداری از نفوذ از دست رفته اش را دوباره بدست آورد و تنش های فرقه ای را کاهش دهد. فرنجیه قول داده است به حمایت بی دریغ از حزب الله بپردازد و نقش نظامی آن در سوریه را یک ضرورت برای مقابله با تهدید موجودیتی خوانده است که مسیحیان با آن روبرو هستند. در حالی که فرنجیه هنوز هم اسد را "دوست" خطاب می کند، فرنجیه گفته است هر آنچه در سوریه اتفاق می افتد به من یا هر رئیس جمهور لبنان مربوط نیست. با این حال منصفانه است انتظار داشته باشیم اگر فرنجیه رئیس جمهور شود، به شدت از حزب الله و مداخله آن در سوریه دفاع خواهد کرد. تعهد فرنجیه به تداوم ارسال سلاح برای حزب الله و محبوبیت وی در بین شیعیان لبنان، در صورتی که نیروهای حزب الله سوریه را ترک کنند یا بشار اسد از قدرت کنار برود، به این گروه اطمینان خاطر می دهد. فرنجیه خواستار آن شده است در صورت راه پیدا کردن جنگجویان دولت اسلامی به بیروت، اقلیتهای مذهبی مسلح شوند و خواستار افزایش اختیارات ریاست جمهوری شده است. این سخنان، فرنجیه را به صورت «رئیس جمهور قوی» در بالاترین مقام اقلیتها در لبنان نشان خواهد داد.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: اگر توافق فرنجیه - حریری در هفته های آینده تحقق یابد، اختلافهای داخلی در لبنان کاهش می یابد و زمینه برای تنش زدایی عربستان و ایران فراهم خواهد شد. با این حال، این یک قمار برای همه طرف های مربوط است و اگر در نهایت، لبنان به میزان بیشتری وارد جنگ سوریه شود ممکن است نتیجه عکس شود. در این وضعیت، به تنش های فرقه ای دامن زده یا اسد تقویت می شود و حل مسئله سوریه از مسیر خود خارج خواهد شد.
